duże fory. A za to... jasne chyba? Wielu się urządzało w taki sposób. Tacy mogli wszystko przetrzymać.<br>Zaległa cisza. Położył się z powrotem. Ciągle cisza. - I cóż? - spytał wreszcie.<br>- To straszne, Antoni! Wprost wierzyć się nie chce. - Że co?<br>- Pomyśl, Antoni, jaki okropny los takich ludzi, nawet jeśli ich nie dosięgnie kara.<br>&lt;page nr=190&gt; Niczego się nie domyśliła. Cień podejrzenia do niej nie przeniknął. Tym lepiej. Ogarnęło go znużenie i senność. Czuł, że teraz zaśnie. Lecz przedtem chciał się upewnić.<br>- Myślałem, że dosłownie zrozumiesz to, co powiedziałem. - Jak to, dosłownie? - zdziwiła się.<br>- Że ja się też tak urządziłem.<br>- Antoni, jak możesz tak myśleć