występowaniu w ich czaszce dodatkowych otworów w okolicy skroniowej. Była już mowa o tym, że jest to znamię rozwoju mięśni zamykających żuchwę, których przyczepy wcisnęły się między kości. Wspomniana już Archaeothyris jest najstarszym gadem mającym otwory skroniowe (ryc. 13.12). Pozostałe cechy właściwe gadom ssakokształtnym również jednoznacznie wiążą się z doskonaleniem zdolności do chwytania i rozdrabniania pokarmu. Są to wydłużenie części przedoczodołowej czaszki i przesunięcie stawu szczękowego daleko do tyłu tudzież tendencja do powiększania rozmiarów zębów w okolicy kłowej.<br>We wczesnym permie były to zwierzęta o pokroju i trybie życia dzisiejszych <br>waranów. Najpospolitszy w Europie był Haptodus, znany z licznych szkieletów