w temperaturze 220C [21]. Opierając się na wcześniejszych badaniach Keen [37] przypuszcza, że w reakcji nadwrażliwości akumulacja fitoaleksyn zachodzi także w obumarłych komórkach [28]. Stąd stają się one rezerwuarem substancji antybiotycznej i dodatkową chemiczną barierą ograniczającą rozwój patogena. W większości jednak przypadków już samo zamarcie komórek otaczających zakażone miejsce jest dostateczną przeszkodą uniemożliwiającą rozprzestrzenianie się patogena, jeśli jest on niezdolny do rozwoju na martwej tkance. Stwierdzono, że w wywoływaniu reakcji nadwrażliwości mogą brać również udział, jako wywoływacze, fragmenty zniszczonych przez patogena ścian komórkowych rośliny [16], (rozdz. 4.3). U tytoniu, w przypadku zakażenia grzybem <foreign lang="lat">Phytophtora cactorum</> (który nie jest patogenem tytoniu