rozważaniach przyjęliśmy n = 3, a nie sytuację najprostszą (n = 2) , ponieważ wówczas wyraźniej widać, w jakim kierunku musiałoby pójść uogólnienie na n wejść (por. (9) i (11)).<br> Co się tyczy wzoru (19): przy tym doborze eksperymentów (kanon różnicy) wniosek powinien dotyczyć raczej wejścia A niż A . Nie jest poza tym dostatecznie jasne, czemu wniosek w tym kanonie ma mieć postać tak bardzo skomplikowaną; stwarza to zresztą wątpliwości co do zastosowań tego schematu. Bardziej zgodne zarówno z wywodami Milla, jak też z praktyką indukcyjną byłoby chyba poszukiwanie schematu, który dawałby wniosek kształtu A, F B - nawet kosztem dodatkowego założenia. Z tego względu