Ale kiedy handel lepszymi drogami się potoczył, a nasz simplex, czyli cienkusz, wciąż nie dorównywał winom obcym, lecz słonecznym - węgierskim, włoskim, francuskim - winiarskie rolnictwo i rzemiosło musiało mocno podupaść. A tak naprawdę to od początku nie mieliśmy szans: ani nasze warunki klimatyczne, ani wiedza ampelograficzna i enologiczna nie otwierały się dostatecznie na winiarstwo. <br>Do tego trzeba dojrzeć, a szalone głowy Polaków na ogół czuły się lepiej w oparach silnych alkoholi, naszych narodowych destylatów, jak gorzałka, okowita, wódka z odmianą starki i nalewki. Jedynie w sferach bardziej wyrafinowanych, i szlachty, i mieszczaństwa, zaczęły się pojawiać zainteresowania autentycznie śródziemnomorskie, choć pewnie z udziałem