dała wynik: istnieję ja. To już coś. To już bardzo dużo. Jeżeli coś w ogóle istnieje, można to przyjąć za fundament i na tym budować dalej. Tak postąpił Kartezjusz. W miarę osiągania wyników, rozwijał strategię. Rozszerzając strategię dochodził do nowych wyników. Wychodząc od niewątpliwie istniejącego ja, analizując jego - też bezpośrednio doświadczaną - kruchość i znikomość, doszedł do istnienia Bytu Absolutnego - Boga. A wiedząc już o istnieniu siebie i Boga, łatwo przyjął istnienie świata: wszak o świecie informują zmysły, a Bóg, Stwórca mojego ja i moich zmysłów, nie mógłby nas mamić złudnymi obrazami nieistniejącego świata.<br>Opuśćmy jednak gmach kartezjańskiej filozofii. Gmach ten miał