jakbym nie trafiła do właściwych drzwi. Te drzwi są gdzieś obok, ale prowadzą chyba gdzieś w inną stronę. Cóż to jest - to błogosławieństwo mistycznego wędrowania myśli, spływające w pewnych miejscach na kobiety jak "ów zwiastowany przez anioła stan błogosławiony"... Owa nieruchomość ziemi - ciemny, urodzajny stan YIN - na którym rosną grzyby doświadczeń duchowych - w jakie przemieniają się myśli. Bo wiem już teraz - dowiedziałam się tego tu, w klasztorze - że myśl, którą straciłam z oczu, wędruje dalej we mnie jak strumień podziemny... I kiedy zasypiam prawie i nie słyszę już ptaków, i dawno straciłam z uszu Arpeggione - to jestem jej bliska w trwaniu