nawet możliwości zajęcia się handlem, skoro przez całą długość kraju szły karawany kupieckie do Egiptu. Wybrało się tam już niejedno z semickich plemion pasterskich w poszukiwaniu lepszych warunków życia. W państwach Eufratu i Tygrysu bowiem stawało się coraz ciaśniej, a nieustanne wojny, rosnące podatki i ucisk administracji dawały się im dotkliwie we znaki. Kanaan nie schodził z ust pasterzy i kupców, nic przeto dziwnego, że Abram ujrzał w tym dalekim kraju ziemię przez Boga obiecaną.<br>Karawana, która opuściła bramy Charanu, świadczyła o zamożności jej właściciela. Na czele, siedząc na dużych i krzepkich osłach, jechali Abram, Saraj i Lot. Tuż za nimi