rzucając mi<br>zalotne spojrzenie swoich wielkich oczu, spytała:<br> - Można do kolegi siąść?<br> Ścięty zaskoczeniem, nim zdążyłem cokolwiek powiedzieć, już jedną<br>nogę postawiła w kajaku, aż się kajak huśnął.<br> - Och! - wykrzyknęła z udanym przerażeniem. - Proszę mi pomóc. - I<br>wyciągnęła ku mnie rękę.<br> Ująłem tę jej rękę i tak po raz pierwszy dotknęliśmy się. Ten dotyk<br>nigdy już nie znikł z mojej dłoni, mimo że potem nieraz trzymaliśmy się<br>za ręce, zwłaszcza gdy chodziliśmy na spacery za miasto. Usadowiwszy<br>się na przednim siedzeniu, odwróciła do mnie głowę i obdarzając mnie<br>niby zawstydzonym uśmiechem tych swoich wielkich oczu, powiedziała:<br> - Ale ja nie umiem wiosłować