na radykalną i natychmiastową korektę kursu Dwudziestkipiątki. To zachowanie trochę mało przekonujące, bo Wielka Brytania zbyt długo jest w Unii i zbyt wytrawną ma dyplomację, by nie wiedzieć, że nie tak walczy się o swoje postulaty w skomplikowanym organizmie wspólnoty. Zwłaszcza że ledwo trzy lata temu Londyn zgodził się na dotowanie rolnictwa na obecnym poziomie co najmniej do roku 2013. Innymi słowy, podnosząc z takim naciskiem postulat reformy i z uporem broniąc całości rabatu, Tony Blair musiał wiedzieć, że wywraca karciany stolik. Choć może wypada raczej powiedzieć, że na stole stały szachy - premier, niczym mistrz tej królewskiej gry, jako jedyny zaplanował