stancję do inżynierostwa Młodziaków. To ludzie światli, postępowi, nowocześni, ich córka Zuta zaś doskonalsza jeszcze w swej rzeczowej i spontanicznej nowoczesności, natychmiast fascynuje bohatera. Nieszczęsny Józio, uznany od razu za zacofanego pozera, nie może nawiązać żadnego - nawet wrogiego - kontaktu z nowoczesną. Jego męki wypełniają rozdział siódmy, czyli Miłość. W ósmym dowiadujemy się, co nastąpiło w szkole: zgwałcony przez uszy Syfon umarł, buntownik Miętus zaś stał się w swej obsesyjnej ordynarności nie do zniesienia. Tymczasem w stosunku Józia i nowoczesnej następuje zwrot, początkowo nieznaczny: nasz bohater odzyskuje jakby inicjatywę. Rozdział dziewiąty pokazuje, jak pokonuje on Młodziaków, doprowadzając do absurdu stereotypy, którym hołdują. Ta