sobą pełne ceremonji pozdrowienie.<br>Pewnego dnia, gdy otworzyłem szufladę biurka wzrok mój padł na wygrany tuzin jedwabnych pończoch i przyszło mi na myśl, że byłoby bardzo dobrze ofiarować ten tuzin pannie Irmie. Napewno by się jej przydały!<br>Napisałem bilet, który odpowiednio wyjaśniał sprawę, załączyłem dwanaście par jedwabnych pończoch i poleciłem dozorcy, by je wręczył pannie Irenie.<br>Wypełnił moje polecenie i gdy na drugi dzień byłem w swem mieszkaniu zapukał ktoś do drzwi.<br>Była to Panna Irena. Zapłoniona, zmieszana i śliczna, na zgrabnych nóżkach miała jedną z dwudziestu par pończoch, które jej ofiarowałem.<br>Zmieszana dziewczyna weszła nieśmiało do mego mieszkania i zaznaczając