Złotą Ordą nad Worsklą (1399), położyła na razie kres dalekosiężnej polityce wschodniej księcia.<br><br>Zarówno ta porażka, jak i niepewny pokój z Zakonem pokazały, jak ważne było wówczas utrzymanie związku Litwy z Polską. W 1401 r. zawarto więc nową unię wileńsko-radomską. Na jej mocy Witold uznał zwierzchność Jagiełły, zachował jednak dożywotnio tytuł wielkiego księcia. Po jego śmierci zaś "najwyższa władza nad ziemiami Litwy [...] wraz z dobrami i ziemiami ojcowskimi [Witolda] [...] winny przypaść i być przywrócone temuż panu królowi i jego spadkobiercom oraz Koronie Królestwa Polskiego" - czytamy w dokumencie. Jednocześnie w wypadku bezpotomnej śmierci Jagiełły, strona polska zobowiązała się nie wybierać monarchy