dzieje, tyle emocji jest rozbudzonych, że oczu od sceny nie sposób oderwać. A przy tym zawsze są jakieś ekscytujące dreszczyki zgorszenia... W prologu do Ryszarda Darlingtona odbywa się poród, słychać głośne krzyki położnicy, prawda, że za sceną, ale na scenie wszystko jest relacjonowane. A na scenę Dumas wprowadził w tym dramacie dwie pełne ludzi karczmy. W Teresie akcja toczy się na pograniczu kazirodztwa, w Wieży Nesle autor wprowadził element seksualnej perwersji: starzejąca się królowa dobiera sobie młodych kochanków i zabija ich po zaspokojeniu swych żądz. W natłoku wydarzeń widz nie zdąża wyłowić licznych nieprawdopodobieństw. Jak pisano w recenzji Mademoiselle de Belle