przystrajać nowymi grymasami i sztuczkami (często zapożyczonymi z zagranicy) teksty pokryte naftaliną. Z całym szacunkiem dla tradycji i eksperymentów formalnych - to nie wystarczy. Będziemy bowiem skazani na import zachodniej dramaturgii i - co się z tym wiąże - zachodnich problemów, które nie przystają do naszych. Fascynacja i zapatrzenie młodych ludzi teatru w dramaturgię angielską i niemiecką przyniosłyby największą korzyść, gdyby zainspirowały autorów do pisania równie odważnych sztuk na polskie tematy. Tylko kto poza Anną Augustynowicz sięgnie po tak brutalne dzieła podpisane nazwiskiem Jan Kowalski, a nie John Smith? Odważni reżyserzy mogą szukać nowych utworów w jeszcze jednym miejscu. Polski Ośrodek ASISTEJ Międzynarodowego Stowarzyszenia