szkielety tych półmetrowych przodków dinozaurów (Lagosuchus).<br>Katastrofą stało się dla gałęzi gadów ssakokształtnych opanowanie nisz roślinożerców przez gady naczelne. Choć ich aparat rozdrabniania pokarmu był daleko mniej doskonały od roślinożernych gadów ssakokształtnych, skuteczniej zapewne unikały pożarcia przez swoich zwinnych drapieżnych pobratymców. Doprowadziło to do praktycznie pełnego wymarcia gadów ssakokształtnych, najpierw drapieżnych, a potem również roślinożernych (ryc. 14.5). Pierwszymi roślinożernymi gadami naczelnymi były pokrewne wodnym fitozaurom pancerne aetozaury. Najstarsze ich szczątki (Stagonolepis) znane są dopiero z początku późnego triasu (m.in. Krasiejowa), ale były już wówczas wyspecjalizowane anatomicznie. Musiały mieć już za sobą długą ewolucję. Roślinożerność uformowała się do tego czasu