Kłania się. Wychodzę.<br>Idę odwiedzić Leona w małej prywatnej klinice niedaleko stąd. Zawsze staram się do niego wpaść, gdy jestem w okolicy. Kiedyś bawiliśmy się razem w Ogrodzie Luksemburskim. Potem drogi nasze się rozeszły. A teraz on przedwcześnie dogorywa w londyńskim szpitalu. Po drodze kupiłem mu dziennik i kilka sadoerotycznych dreszczowców. Już dawno zmuszony został, by zarzucić pracę edytorską nad papirusami Drugiej Dynastii. Wymieniamy kilka nic nieznaczących frazesów. Jest jedenasta z minutami. Muszę już iść. Ściskam go za rękę. Jestem znów na ulicy. Słońce przygrzewa.<br>Mam spotkanie z Morrisonem, referentem do spraw kulturalnych i społecznych pewnej znanej organizacji charytatywnej. Rozmawiamy na