pomyślą? Nie słychać było ich odpowiedzi. Odejdą bez <br>słowa, sądząc dalej, że to Pestka winna jest wszystkiemu, że wbrew obietnicom <br>zdradziła własnowolnie ich wspólną tajemnicę!<br> Poczuła w nagłym porywie, że nie zniesie dłużej tej sytuacji. Przesadziła schodki <br>jednym susem i biegła pędem przez sad ku zapasowej furtce, wychodzącej na narosłą <br>dróżkę. Furtka była zamknięta. To nic. Chwyciła rękami za kołki i zaparłszy <br>palce stopy w dziurę. po sęku, dźwignęła się ku górze i przeskoczyła na drugą <br>stronę. Okrążyła ogród i obejście, kryjąc się, żeby matka nie mogła jej: dostrzec. <br>Znalazłszy się na drodze, na nowo nabrała rozpędu. Nareszcie będzie mogła dowiedzieć