poszczególnych <br>faz praktyki oznacza bowiem, że można być trochę mniej lub trochę <br>bardziej oświeconym. <br>Z tego powodu w tradycji zen pojawiło się paradoksalne pojęcie 'praktyki <br>nagłej' (chiń. dunxiu; jap. tonshu), które odnosi się właśnie do praktyki <br>niestopniowej. W czasie niestopniowej praktyki nie następuje transformacja <br>'jaźni jednostkowej', a jedynie odkrycie jej drugiego dna, czyli perspektywy <br>'absolutnie sprzecznej samotożsamości'. <br>Z tego powodu wielu mistrzów zen podkreślało, że wybrana przez nich <br>metoda nie jest 'praktyką stopniową'. Na przykład Dahui, broniąc się przed <br>zarzutami, iż metoda 'wpatrywania się w koan' jest 'praktyką stopniową', <br>porównywał ją do strzelania z łuku. Możliwe, że nawiązywał przy tym do <br>mistrza