w porównaniu z dotychczas analizowanymi zdjęciami.<br>Mimo to autonomiczne wykorzystanie najczulszej nawet aparatury rozpoznawczej, chociaż wciąż rozszerza możliwości rozpoznania, nie zapewnia jednak w pełni odpowiednio wysokiego poziomu wiarygodności dostarczanych danych z rozpoznania i nie eliminuje automatycznie obiektów pozornych, szczególnie podczas stosowania przez przeciwnika kompleksowych sposobów maskowania. Właśnie z tych względów drugim kierunkiem podwyższania efektywności rozpoznania powietrznego jest kompleksowanie wykorzystania posiadanych środków rozpoznawczych tak, aby otrzymać jednoczesną swego rodzaju mozaikę informacyjną z wielu źródeł. Stąd także bogactwo różnorodnej aparatury odbiorczo-wywiadowczej tworzącej swego rodzaju systemy rozpoznawcze. (Tabela nr 1) Niektóre z nich są już dostatecznie dobrze znane, inne wciąż okryte są wojskową