bo nigdzie go nie mogę znaleźć. Idźcie do swojej pracy. <br>Myślę, że Alojzy sam wreszcie się uspokoi, gdy zobaczy, <br>że nikt nie zwraca na niego uwagi.<br><br>Wyszliśmy z kuchni bardzo strapieni. O ile Anatol był <br>miłym chłopcem i dobrym kolegą, o tyle Alojzy od dłuższego <br>już czasu dokuczał nam swymi drwinami i docinkami. Kpił <br>sobie ze wszystkich i ze wszystkiego, odnosił się z lekceważeniem <br>do pana Kleksa, po nocach nie dawał nam spać, a Mateuszowi <br>przy każdej sposobności wyrywał pióra z ogona. <br>Początkowo znosiliśmy cierpliwie jego wybryki, potem jednak <br>zaczęliśmy go unikać, tak że wolny czas musiał <br>spędzać samotnie albo z