pierwszej wojny światowej, czekał (a właściwie jego ocalałe, pokryte dachem mury) na swą restaurację. Na tyłach Białego Domu i pałacu, położonych w odległości kilkudziesięciu metrów od siebie, rozciągał się park. Był on podzielony na dwie części: jedną pielęgnowaną, typu angielskiego, z rozległymi strzyżonymi trawnikami i rozrzuconymi po nich grupami starych drzew. Ach, te szczorsowskie drzewa! W cieniu takich, a właściwie takim podobnych białorusko-litewsko-polskich drzew, upłynęło przecież dzieciństwo wieszcza Adama. To one od wieków porastały ten kraj zamieszkały przez lud białoruski, do którego wieszcz wołał po polsku "Litwo, Ojczyzno moja!". To były zielone olbrzymy (czy są nadal?) na inną zupełnie