ludowym czy dla ludu pracującym, stworzyć typ grafiki w pełni odrębnej stylowo i dojrzałej plastycznie. Zostały przez wieki w pełni twórczo wykorzystane zarówno czerpane ze sztuki cechowej wzory ikonograficzne i kompozycyjne, jak też odziedziczona po mistrzach późnego gotyku technika"&lt;/&gt; (Kunczyńska-Iracka, 1988, s. 240). Dzieje się tak ponieważ twórca ludowych drzeworytów: &lt;q&gt;"Chcąc skopiować wzorzec, przekształcał go nie zawsze świadomie - dostosowując do swych możliwości warsztatowych, swego pojmowania hierarchii wartości poszczególnych elementów kompozycji oraz swego poczucia piękna"&lt;/&gt; (Piwocki, 1934, s. 43-44). <br>Odrębność stylistyczna ludowych drzeworytów świadczy o istnieniu w psychice, w estetycznej świadomości ich autorów cech wspólnych, które Piwocki (a także Grabowski