siódmaczkowe (Luzulo pilosae-Fagetum), do drugiej zaś, występujące w reglu dolnym, głównie Sudetów, lecz również i Karpat oraz na Wyżynie Małopolskiej, zbiorowiska z dominującym dębem bezszypułkowym (Luzulo-Quercetum petraeae) oraz kwaśna buczyna górska (Luzulo nemorosae-Fagetum). Antropogeniczna. Większość dąbrów i buczyn kwaśnych stanowią lasy gospodarcze o całkowitym lub częściowo zmienionym drzewostanie: na północnym zachodzie w wyniku wprowadzenia sosny, a w górach i na wyżynach - świerka. Gospodarka leśna, a zwłaszcza degradacja siedlisk, spowodowały że liczne fragmenty dawnych żyznych buczyn, suchych grądów i borów mieszanych upodobniły się do naturalnych kwaśnych dąbrów i buczyn. <br><br>&lt;tit&gt;B. Cechy bioklimatu warstwy rekreacyjnej&lt;/&gt;<br><br> Insolacja. Bezpośredni dopływ promieniowania słonecznego