zaznać<br>umierania. To zasadniczy cel starożytnych misteriów. O doświadczeniu<br>śmierci za życia mówią słowa Apulejusza, wtajemniczonego w misteria:<br>"&lt;gap&gt; najpierw przekroczyłem progi Prozerpiny &lt;gap&gt; Następnie urodziłem<br>się ze wszystkich elementów i znów powróciłem do świata żywych".<br>(Metamorphoses, XI, 23). Umożliwiała to zapewne technika duchowego<br>opuszczenia ciała, podobna do tybetańskich praktyk jogicznych. Ale<br>duchowe wtajemniczenie w rzeczywistość pośmiertną nie chroni przed<br>śmiercią ciała. Dzieło religijne tak poważne, jak tybetańskie Bardo<br>Thödol, mówiące o migracjach ducha, wcale nie zajmuje się cielesnością<br>ani przedłużaniem życia.<br> Dawni mędrcy nie byliby godni tego tytułu, gdyby lekceważyli lub nie<br>byli świadomi istoty misteriów. Współczesne wcielenie dawnego filozofa<br>w książkach