uciskowi poddanych nie mogły budzić zastrzeżeń władz duchownych, to z wypowiedziami na temat swobód dla "kacerzy" sprawa przedstawiała się zgoła inaczej. O katolickich obrońcach tolerancji pisałem przed laty obszernie w książce Arianie i katolicy (1971). Tu więc pragnę jedynie przypomnieć, iż w XVI stuleciu znajdowano ich nawet na szczytach hierarchii duchownej. Wielu z jej przedstawicieli żywiło słuszne przekonanie, że tylko wyrzeczenie się użycia siły w rozwiązywaniu &lt;page nr=200&gt; sporów religijnych może uchronić Rzeczpospolitą przed katastrofą, jaką byłoby rozpętanie w wielowyznaniowym i wieloetnicznym państwie wojen religijnych.<br>Współcześni dobrze wiedzieli, iż Mikołaj Kossobudzki, świecki polityk i publicysta, wyraża opinie swego kuzyna i prorektora, biskupa Stanisława