Jego mania prześladowcza przerodziła się w obłęd. Podobne przypadki zdarzały się dość często w Europie (Karol VI francuski, Henryk VI angielski), tam jednak dochodziło wówczas do ubezwłasnowolnienia monarchy i powołania regencji. W Moskwie nie było siły społecznej ani grupy politycznej, która by się na to zdobyła. Przeciwnie, lżona i dziesiątkowana duma bojarska prześcigała się w wyrazach lojalności i zachwytu nad mądrością szalonego monarchy. <br><br> Jedynym przejawem opozycji były mnożące się ucieczki na Litwę. Z czasem sama pogłoska o planach wyjazdu kogokolwiek za granicę traktowana była jako przejaw zdrady. Car wprowadził swego rodzaju odpowiedzialność zbiorową rodów bojarskich, gwarantujących wzajemną niechęć do podróży zagranicznych