na Wyspach Brytyjskich opracowywano programy powrotu Żydów do Palestyny, masowo nadawano dzieciom żydowskie imiona, przypisywano narodom anglosaskim pochodzenie od dziesięciu zaginionych plemion Izraela, a w niektórych sektach, na przykład &lt;orig&gt;sabbatharianów&lt;/&gt; lub "żydowskich chrześcijan", przestrzegano Prawa Mojżeszowego łącznie z obrzezaniem. Dlatego Thomas Carlyle uważał, że &lt;q&gt;"Anglia ma germański wygląd i żydowską duszę"&lt;/&gt;, zaś Heinirich Heine twierdził, że &lt;q&gt;"angielskie chrześcijaństwo to żydostwo, które je wieprzowinę"&lt;/&gt;.<br><br> Tę mesjańską ideę rozwinęli jeszcze bardziej angielscy koloniści na kontynencie północnoamerykańskim. Jak piszą Jürgen Nigra i Robert de Herte, &lt;q&gt;"od swojego założenia Ameryka przedstawia się jako Nowy Izrael. Jest ona Kanaanem, ziemią obiecaną, azylem dla wszystkich grup marginesu