w granatowych ślepiach maluje się troska i czułość.<br>Dmuchnął we mnie delikatnie. Moje oszalałe myśli nieco się uspokoiły. Przylgnęłam mocniej do Smocurkowego grzbietu i polecieliśmy w ciemność nocy. Po raz pierwszy od wielu dni czułam się bezpieczna.<br>Smocurek wylądował pod drzewem o szerokim pniu. Wokół rozchodził się przyjemny, choć nieco duszny zapach.<br>- Tu zostaniemy na nocleg. Pod Pachnącym Drzewem. - Głos miał słaby. - I porozmawiamy, ale najpierw zajmijmy się przygotowaniem obozowiska. - Zachwiał się i oparł o pień drzewa.<br>- Co ci jest?<br>- Rana, którą zadała mi mankija, się odnowiła.<br>- Jak mogła się odnowić? Przecież była już prawie wyleczona... - Uniosłam skrzydło i w świetle