Carlo jakoś inaczej sobie poczynał. Dziad prawdopodobnie stawiał... No, to trzeba stawiać! Wszystko jedno na co! Wyodrębniwszy miejsca, gdzie ludzie wpłacali jakieś pieniądze i unikając zbytniej fatygi, podszedł do kasy, przy której stała najkrótsza kolejka. Nie zwrócił żadnej uwagi na zielony napis nad kasą: "100 zł". Beztrosko wyjął z kieszeni dwieście złotych i podał pani w okienku, powtarzając bez zastanowienia to, co usłyszał od poprzedzającego go gracza.<br>- Dwa jeden pięć razy.<br>- Pięćset złotych - powiedziała pani, zatrzymując się w obrocie ku biletom i wyciągając ku niemu rękę z jego dwiema setkami.<br>- Co? - spytał Lesio bezmyślnie.<br>- Pięćset złotych. Jeszcze trzysta.<br>Lesio wzruszył ramionami