jeżeli pokolenia połączą się w przyjęciu jakichś powszechnie obowiązujących zasad.<br> Przykład Zdziechowskiego skłania do rozmyślań tego rodzaju, ale musiałby to być odrębny rozdział. Tutaj chciałbym tylko oddać Zdziechowskiemu, co mu się należy, uiścić się z długu, jaki zaciągnęły wobec niego "dzieci" i to "straszne dzieci" - przyznajmy się szczerze. <br> Na tle dwudziestolecia jego postać wyróżnia się rzadką cechą - zupełnym brakiem kokieterii w stosunku do młodszej generacji. Kokieteria u pisarzy chcących dotrzymać kroku i nie stracić znaczenia staje się niekiedy naczelnym prawidłem ich pracy. Można odróżnić kilka stopni kokieterii pisarskiej. Najjaskrawszy z nich polega na poddaniu się opiniom zbiorowym, na schlebianiu mentalności elity