pewności. Wolno domyślać się, że w rozdziałach 6 i 12 wyraz centeni jest zniekształconym echem germańskiej nazwy okręgów setkowych, ale domysł ten nie udźwignie ciężaru dowodu. W sporze o germańską centenę decyduje interpretacja źródeł średniowiecznych.<br><br>&lt;tit&gt;1. Centena, pagus i go&lt;/&gt;<br><br>W Prawie salickim termin centena nie występuje, pojawia się natomiast dwukrotnie centenarius. Według tytułu XLIV (De reipus) człowiek, który zamierzał ożenić się z wdową, musiał "udać się do tungina lub setnika, tak aby tungin lub setnik wyznaczyli termin wiecu sądowego" (hoc est, ut thunginus aut centenarius mallo indicant). Taka sama procedura obowiązywała przy akcie przysposobienia (acfatmire) ustanawiającym między dwoma ludźmi sztuczne