walki i być sobą na nowo.<br> Innym tonem<br>Moja Doroto, proszę mi dać mój czarny czepek.<br> Dorota podaje. Matka mizdrzy się do siebie przed lustrem na prawo. Dzwonek. Matka siada bezwładnie. Dorota idzie otworzyć. Wchodzi Zofia<br> i Leon<br> LEON<br>Mateczko, oto moja narzeczona, panna Zofia Plejtus - jedyna kobieta, którą bez dysonansu wewnętrznego możemy przyjąć do naszego domu.<br> Dorota nakrywa dalej<br> MATKA<br>Do mojego domu.<br> Wstaje<br>Dobry wieczór pani.<br> Zofia chce ją pocałować w rękę<br>O, nie potrzeba; nasze stosunki ułożą się same - bez przymusu.<br>&lt;page nr=179&gt;<br> LEON<br>Moja matka lubi czasem okazać się gorszą, niż jest. Niech pani na to nie zważa, panno