publicystów. Stąd pomysł następny: należało założyć własne pismo, a jego druk zlecić lokatorom mej piwnicy. Którejś nocy uczyniłem dalszy krok: postanowiłem stworzyć własną partię polityczną. Środków miał mi dostarczyć taboret.<br>Jak wiadomo, w normalnych czasach do powstania partii potrzeba pewnej liczby osób: w warunkach konspiracji mogłem utworzyć wysoce utajoną, ale dysponującą własnym organem, partię jednoosobową. W razie aresztowania nie potrafiłbym sypnąć nikogo.<br>By założyć własny organ, należało zapłacić moim drukarzom za ich pracę, papier i farbę. Co nie mniej ważne, trzeba było zapełnić to pismo istotną treścią. Moi lokatorzy na pewno by odmówili drukowania jawnych idiotyzmów, choć od nonsensów aż się