niebu!<br><br>Rosły... Coraz bardziej rozłożyste konarami, strzelały wysoko w górę przez lat trzydzieści. Oglądał je jeszcze ojciec pani Jadwigi do 1930 roku - roku swej śmierci - i matka, która odeszła z tego świata w sześć lat później. Sama pani Jadwiga nigdy nie mogła zapomnieć szumu gałęzi szarpanych przez bardzo silny tego dżdżystego dnia wiatr, gdy żegnała na zawsze rodzinny dom. Dwór florianowski, zwany pałacem, został zajęty przez nowych właścicieli ze wschodu, ona z rodziną - wywieziona na wschód, a dworskie drzewa w parku - w tym i te dwa pamiątkowe dęby - ścięte i porąbane siekierą na szczapy.<br><br>Pani Jadwiga z Bochwiców Rdułtowska znalazła się