nie myślałem, gdyż przejęty byłem jedynie jej przykrym niepokojem, który i mnie się udzielił chwilowo. Przeczuwałem, że ta kobieta boi się czegoś okropnie, lecz tłumaczyłem to sobie zwykłą obawą chorego przed operacją. Głupstwo, głupstwo - powiedziałem - to nie jest żadna operacja, to zabawka. Więc jest to tylko zapalenie ślepej kiszki - rzekła dzięki Bogu. Wciąż śniły mi się jakieś strachy. Jakie? - spytałem. Milczała. - Jakie? - powtórzyłem i nie wiem sam, dlaczego byłem taki natarczywy, chyba że kierowała mną podświadoma ciekawość diagnozy. Zamiast odpowiedzi zaczęła mnie prosić, abym koniecznie, i to zaraz wziął ją do szpitala. - Jestem sama w domu i bardzo się boję. Mój mąż