pracowałaś i chwała tobie za to. Ja także do góry brzuchem nie leżałem... Czegoż tu tak burzyć się? Zdrowie było - praca była. I Bogu dziękować. <br>Nic nie mogło Róży zażegnać. Chwyciła się za serce, za gardło... Nie od razu zdołała wyrazić oburzenie. <br>- Bogu?! - krzyknęła. - Ty znów ze swoim Bogiem? "Bogu dziękować", "Bóg wie, co robi". Ot, ukochane wykręty, żeby samemu nie starać się nic rozumieć i nic zmieniać na lepsze! A może przypomnieć jeszcze jeden wykręt: "Bóg dał, Bóg wziął"? Co? nie pamiętasz już, a? <br>Napierała na Adama kolanami, uderzała go pięścią po ramieniu. Stukała tak tą drżącą pięścią do niego