1. ślinianki żuchwowe - glandulae mandibulares (ryc. 62), 2. ślinianki podjęzykowe - &lt;foreign lang="lat"&gt;glandulae sublinguales&lt;/&gt; (ryc. 63), które w porównaniu ze śliniankami żuchwowymi zawierają znacznie więcej odcinków wydzielniczych śluzowych.<br>Ślinianki mają budowę płacikową. Są one otoczone torebką z tkanki łącznej luźnej, która wnika do wnętrza gruczołu wraz z naczyniami krwionośnymi i nerwami i dzieli go na płaty, a te z kolei na płaciki (&lt;foreign lang="lat"&gt;lobuli&lt;/&gt;). Od tkanki łącznej międzypłacikowej wnikają do wnętrza płacików pasemka łącznotkankowe, które oddzielają od siebie znajdujące się w nich elementy - odcinki wydzielnicze i przewody wyprowadzające.<br>Wszystkie ślinianki mają podobny schemat budowy (ryc. 64), różniąc się w zasadzie jedynie odcinkami wydzielniczymi.<br>Od