potrafią zainwestować pieniądze w dzieła, których nie ma. Byłem na przykład świadkiem, jak kupili kilka kilogramów pigmentu, którym pewien artysta zabarwił rzekę. Ten sam pigment w sklepie z farbami kosztuje tysiąc razy mniej. Podobnie stało się z wieszakiem na sznurówki, który nabyłem od ulicznego sprzedawcy. Obiekt, rozpoznany przeze mnie jako dzieło pod tytułem "Tęcza", chce teraz kupić do kolekcji Centre Pompidou. A jak sprzedać moją pracę polegającą na "zniszczeniu" jednej z berlińskich galerii? Kupcami z pewnością nie są szaleńcy, raczej bogaci idealiści. To, że ostatnio moją twórczość mogę nazwać radosną, w dużej mierze zawdzięczam profesjonalistom. Przyjaciołom, którzy poznali się na mojej