drogi szaleństwa", "Ja, głupi Słowianin", "śmierć romantyczna", "Paryż romantyków" czy "Miłość romantyczna". Jak widać, podnoszone są tu węzłowe problemy tej literatury a także zagadnienia mniej wówczas istotne, lecz dziś stanowiące dla badacza ważny trop interpretacyjny. Nim jednak zajmę się bliżej poszczególnymi zbiorami, chcę zwrócić uwagę na to, że w ostatnim dziesięcioleciu badania nad romantyzmem polskim szczególnie się nasiliły. Przy czym, co jest zjawiskiem dość wymownym, wciąż nie możemy się doczekać współczesnego, akademickiego opracowania tego okresu: dotychczasowe podręczniki albo poświęcone są wybranym zagadnieniom, albo nie wykraczają poza poziom szkół średnich. Przykładem pierwszego rodzaju opracowań może być cykl wykładów Kawyna, poświęcony romantycznej twórczości