własność" po to tylko, by łatwiej było mu tę własność odebrać, gdyby się nie uiszczał z powinności. Projekt ten nie znalazł poparcia. W rok później inny ziemianin, Tadeusz Wasilewski, wystąpił z dalej idącym wnioskiem zamiany pańszczyzny na czynsz. Wniosek sformułowany był bardzo ostrożnie, a wejście w życie reformy rozkładał na dziesięciolecia. Ale i ta umiarkowana sugestia spotkała się w gronie sejmowym z dużymi oporami. Na razie sejm prosił tylko cesarza o pozwolenie obioru komisji, która by się zajęła reformą włościańską.<br>Dopiero w 1845 r., kiedy Galicji groziło już powstanie chłopskie, a demokraci głosili otwarcie hasło uwłaszczenia ( 80), sejm posunął się jeszcze