chłopca. Na podwórzu słychać było już głos pani Linsrumowej i drugi, cieniutki a grzeczny. Wytrzeźwiła go z szoku żałosna i powolna skarga zawiasów przy drzwiach.<br>- Polek - rzekła Babka - Puciałłówna, panna Puciałłówna przyszła do ciebie.<br>- Do mnie, do mnie? - bełkotał Polek wciskając się pod łóżko.<br>- No, do ciebie. Co ty taki dziki? Chodź, przywitaj się grzecznie. Obok Babki ukazała się mile uśmiechnięta Wisia.<br>- Jak ten wilk - narzekała pani Linsrumowa. - Nie umyje się nigdy, czarny cały od ziemi. Nie ubierze się jak inne dzieci - dodała, a to już było przesadą, gdyż garderoba chłopca składała się właśnie z tego, co miał na sobie.<br>- Dzień