odejść oszołomieni wypłatą (po 70 mln wówczas), a kiedy wydadzą pieniądze, zaczną się z nimi problemy. Związki zawodowe nie chciały się zgodzić. Pominięto więc związki. Ich słuszne oburzenie pozostało na papierze, oni sami do dziś - na związkowych posadach. Po roku przyklepali. ZWUT nie mógł być wtedy zadowolony. Jego nabywcy zrobiono dziurę w kieszeni - tędy, było oczywiste, wypłyną pieniądze dla Elwro. Dyrektor ZWUT-u jednak spojrzał na to z wyższego piętra: z punktu widzenia interesów kraju, jak to wtedy ujął. Poparł możliwość uratowania jeszcze jednej fabryki. Gdyby Siemens nie wziął Elwro za symboliczną, można powiedzieć, złotówkę (coś ok. 500 tys. dolarów) - padłaby