O szóstej odkładam maszynę i sięgam po hantle. Gimnastyka, potem śniadanie i pędem do kolejki. Po drodze usiłuję odczytywać szyldy sklepów i napisy informacyjne. Czasem zatrzymuję się, by narysować w notesie kilka hieroglifów. Wtedy resztę drogi odbywam biegiem. Odbijam kartę kontrolną, przeglądam wykresy na stoliku, przy którym spędzę dzień. Pierwszy dzwonek - przygotować się. Drugi dzwonek - uwaga. Trzeci dzwonek - taśma rusza.<br> Piętnastominutowa przerwa. Dziewczęta robią kawę, zieloną herbatę, wydobywają z torebek ciastka, cukierki. Piję herbatę, smak jest potworny i nigdy nie przyzwyczaję się do niego. Ale przecież nie po to przybyłem do Japonii, by pić kawę! Półgodzinna przerwa obiadowa. Idziemy do zakładowej