do czynów na miarę wielkości chwili".<br> Początkowo oczekiwano pomocy dla wszystkich, potem dla resztek<br>ukrywających się, wreszcie choćby tylko dla dzieci, które można<br>było jeszcze uratować z rąk<br>ludobójców.<br> Zygelbojm był wstrząśnięty obojętnością możnych tego świata. Wielokrotnie<br>przemawiał w Radzie Narodowej, zyskując zrozumienie, poparcie i solidarność<br>członków, ale bez większych efektów na arenie międzynarodowej -<br>bo któżby się<br>liczył z ubogim potrzebującym krewnym. Planował wówczas różne<br>formy protestu,<br>aby przełamać zmowę obojętności. Namawiał grupy Żydów do zbiorowego<br>samobójstwa przed parlamentem brytyjskim w Londynie. Jednak bez rezultatu.<br> Dnia 11 maja 1943 roku, gdy opór Żydów w getcie warszawskim w zasadzie<br>ustawał, nadeszła na