Być może - jeśli wolno mi zacytować naszego sprężystego Errtranda Bussella - być może, że z kosmicznego punktu obwąchiwania nie ma czego żałować; ja jednak, jako termit, nie mogę powstrzymać westchnienia nad moim własnym gatunkiem".<br><br> Ostatnie zdanie prof. Mmaa wyrzekł prawie że z emfazą. Pozwolił sobie nawet uczynić po nim krótką, lecz efektowną pauzę. Nim jednak słuchacze zdążyli się zorientować, czy jest on za budżetem halabardniczym, czy &lt;hi rend="spaced"&gt;przeciw&lt;/&gt;, prof. Mmaa podniósł wyżej swe piękne, wąskie antenki i mówił dalej rzeczowym, spokojnym głosem naukowca:<br> - Za pierwszego ze współczesnych &lt;orig&gt;mammiferologów&lt;/&gt; uważać należy nieodżałowanego Gineoka, który miał sposobność studiowania &lt;hi rend="spaced"&gt;homo&lt;/&gt; w warunkach naturalnych. Niestety, złożyło się