zabraknąć naszego głosu w debacie o organizacji nauki i życia kulturalnego, o modelu i zadaniach szkoły wyższej, o polityce wydawniczej i cenzuralnej. Szczególną troskę poświęcić wypada odbudowie tych dziedzin nauk społecznych i humanistycznych, w których i poznanie i nauczanie uległo najgłębszym deformacjom: dotyczy to zwłaszcza historii najnowszej, literatury współczesnej, filozofii, ekonomii i podstaw nauk politycznych. Ich odrodzenie nie będzie możliwe bez zmiany zasad doboru kadr naukowych. Będziemy się domagali przezwyciężenia ponurej spuścizny roku 1968 w polskiej kulturze i nauce oraz naprawienia - w takiej mierze w jakiej to możliwe - szkód moralnych i intelektualnych wyrządzonych i wciąż jeszcze wyrządzanych przez cyklicznie powracające fale