Nikt z otoczenia nie znał tego człowieka". Nie czytając tej historii moglibyśmy pomyśleć, że mężczyzna mógł właśnie spaść ze schodów albo walnąć głową o krawężnik. (Zeszłoroczne zdjęcie roku młodej kobiety płaczącej na pogrzebie męża było równie nieczytelne).<br>Koszmary wojny są dla nas czymś prawie powszednim, gdyż widzimy je codziennie na ekranie telewizora. Pokazane w tym roku fotografie z Kosowa, Indonezji czy Czeczenii mogłyby być w całości stop-klatkami z telewizyjnych serwisów informacyjnych. Czy powielanie ich przez fotografię ma jeszcze w dzisiejszych czasach jakiś sens?<br>Już corocznym naszym "polskim akcentem" na World Press Photo są zdjęcia z Kenii Tomasza Gudzowatego, przedstawiające obyczaje