Łatka śmieszył, bawił swoimi perypetiami z "Leońciem" Birbanckim i z odkupioną od niego za psie pieniądze dożywotnią pensją. Bawił; śmieszył tym skuteczniej; że nowa inscenizacja Jerzego Kreczmara uniknęła pokusy dramatyzowania i stylizowania. Na tym Fredrze nie "straszyło Gorkim", na co skarżył się pewien krytyk krakowski u początku stulecia. Nie straszyło eksperymentatorstwem, od którego Fredro niemało cierpiał bliżej naszych czasów. Łatkę grał fenomenalny, na wskroś nowoczesny, młody aktor Łomnicki. Jego bogactwo środków nasuwało porównanie z<br><br>&lt;page nr=66&gt; Robertem Hirschem. Tylko że Łomnicki nie tłumił innych swoją wirtuozerią. Obok niego błysnęli: kontrastową ekonomią wyrazu i skupieniem charakterystyki Tadeusz Fijewski jako Twardosz, barwnie kontuszowy Orgon (Tadeusz