tego barszczu dotykamy i stemplujemy<br>dni aż syczy lak! (zastyga w pobożnym skupieniu u stóp<br>pomnika. PREZES, nie zauważony, staje z boku i przygląda się scenie)<br>W.2 wycofuje się chyłkiem ze stachowatości, staje obok W.1<br>i tonem informatora Pomimo daru widzenia na odległość nocy pocztowej, nocy<br>poleconej, nocy ekspres,<br>listonosz nie wie, jakich mąk zaznała i bestialstw<br>Stacha-seminarzystka i konspiratorka.<br>W.1 z ręką przy ustach, półgłosem, nie zmieniając pozy<br>Rozłupali? Utopili? Ukryminalili? Przewszyli? Ogolili?<br>Brodą porośli? &lt;page nr=126&gt;<br><br><br><br>W.2 Gorzej, najgorzej, że gorzej nie lzia! Okupanci za<br>stopy ją na Wielkim Rynku powiesili, wiatr zdeprawowali i przy pomocy